In 2011 gooide ik heel radicaal het roer om in mijn leven. Ik stopte met het eten van suiker, gluten en koemelk, at alleen nog biologisch en gooide alle slechte e-nummers uit mijn voeding.
Zo. Nu zou ik me beter gaan voelen, dacht ik…
Wat er gebeurde is dat ik een enorme detox kreeg. Ik werd ziek, het voelde als eens stevige griep. Nouja, oke, so far so good dacht ik. Even door die detox heen en dan… dan zou ik me fantastisch voelen!
Ik voelde me zo belabberd dat ik dacht, dít is meteen hét moment om te stoppen met roken. (ik rookte nog een e-sigaret op dat moment) en, hé waarom niet, ik stop meteen ook met mijn antidepressiva, ik ben nu toch bezig…
Stop nooit zomaar met je antidepressiva!
Ik had al heel vaak geprobeerd af te bouwen, wat steeds niet lukte en ik gooide ze op dat moment weg en heb ze nooit meer geslikt.
Wat volgde was een psychische detox. En die was echt vele, vele malen heftiger dan de lichamelijke. Alsof ik een beerput in mezelf had opengetrokken…
Er zat genoeg in die put… Ik had bijvoorbeeld nooit in mijn leven ook maar één seconde gerouwd om mijn vader, die was overleden vlak voordat ik geboren werd.
Mijn moeder sprak er nooit over. ( ze kon er zelf niet bij) Op mijn 2e kwam er een “nieuwe papa” en mijn moeder dacht dat alles zo weer goed was. Op mijn 4e kwam er nog een zusje bij en op mijn 6e gingen ze trouwen en werd bij Koninklijk besluit mijn achternaam gewijzigd naar de naam van mijn stiefvader.
Ik vermoed dat mijn moeder zo het gevoel had dat alles weer goed gekomen was. En dat snap ik. Het lijkt namelijk allemaal heel fijn opgelost.
Ik besloot dat het nu tijd was om mijn verdriet toe te laten en heb emmers vol gehuild. Brieven aan hem geschreven en een boompje in de tuin voor hem geplant.
Daarnaast kwamen er vaker en vaker beelden naar boven bij me over mijn stiefvader die aan mij zat. Ik dacht, dat zal ik wel gedroomd hebben, waarom was ik me daar anders niet eerder bewust van? Ik deelde dit met Elco mijn man, die zich rot schrok natuurlijk en later deelde ik het met mijn zus die vertelde dat hij dat ook bij haar geprobeerd had, maar dat zij nee gezegd had. Toen wist ik dat het dus echt waar was. Maar zo heftig, dat het heel ver weg gestopt was bij me.
So far so good. Ik had vanalles aangekeken (vond ik) en ik at nu supergezond, dus werd het tijd om me top te voelen. Het tegendeel was waar.
Ik deed de opleiding Trainer Hormoonfactor en leerde alles over hormonen. Zo kwam ik erachter dat ik een bijnieruitputting had. Een burnout zeg maar, waarbij de bijnieren zó uitgeput zijn dat ze bij nog nauwelijks cortisol produceerden.
En ik het maar raar vinden dat ik steeds maar moe was, en me echt total loss voelde…
Na mijn opleiding ging ik aan het werk als Trainer Hormoonfactor en voedingscoach en ik richtte me daarbij op gezinnen. “Kinderen kunnen prima anders eten” was geboren en een groot succes. Later heb ik de naam verander in “Gezond zonder gedoe” en duizenden recepten gemaakt en daarmee e-books vol geschreven. Ik had daarnaast een mooi online programma lopen en schreef met Carola van Bemmelen samen het boek 100% Suikervrij voor Kinderen.
In 2015 kregen we een enorme verrassing, ik bleek zwanger. Onze oudste twee, Daan en Sterre, waren toen al 12 en 14. Een enorme omschakeling en ook een enorme aanslag op mijn lijf, zo bleek, want ik had uiteindelijk zo erg bekkeninstabiliteit dat ik niet meer kon lopen de laatste twee maanden.
Het was een heftige zwangerschap met een nog veel heftigere bevalling, want Sev haalde geen adem toen geboren werd en moest direct beademd worden.
Alsof dat nog niet voldoende was, overleed 4 dagen later mijn moeder, vrij onverwacht. Ze leed al een tijd aan Alzheimer, maar was er nog niet zo slecht aan toe dat we dachten dat het einde nabij was.
Het was een rollercoaster van jewelste en in de jaren daarna bleef het een rollercoaster. Sev moest geopereerd, de pubers hadden het zwaar (en wij met hen), de nachten waren doorwaakt, ik heb 2,5 jaar borstvoeding gegeven, Sev heeft nog met een dubbele longonsteking in het ziekenhuis gelegen en daarna kwamen we financieel heel slecht te zitten.
Het was survival of the fittest en nu ik terugkijk, echt een bizarre tijd...
Uiteindelijk gingen zijn we naar een ander huis gaan kijken en hebben we dat huis meteen gekocht. Vraag me niet hoe en waarom het zo liep, maar het liep zo. Het was een heel gedoe om het financieel voor elkaar te krijgen, maar wonder boven wonder lukt het ons.
We hebben ons 3 maanden helemaal de blubber verbouwd. Nu denk ik, hoe deden we dat? Waar haalden we de energie vandaan?
Maar het lukte en het huis werd ons thuis, zo enorm ons thuis, zo thuis hebben we ons nog nooit gevoeld. Het was als een warme, zachte deken. Precies wat we nodig hadden.
Ik had mijn online voedings coaching bedrijf inmiddels aan iemand verkocht en ging bij de Hogeschool van Amsterdam werken als project ondersteuner. Iets waar ik heel goed in ben, maar waar mijn hart totaal niet ligt.
Elco kreeg ondertussen een burnout, goh gek hè? En ik rende door en door en door, totdat, je raadt het al, ik ook mijn tweede burnout voor mijn kiezen kreeg.
Waar ik in mijn eerste burnout vooral heel laag in mijn energie zat en fysiek heel weinig kon, had ik bij deze tweede burnout iets heel anders, ik kon me niet meer concentreren. Geen seconde. Ik kon van de ene op de ander dag niet werken, maar ook niks anders doen, want alles vereist concentratie en die had ik niet.
Dus zat ik op de bank en deed niks. Oh frustratie! Want dat kon ik helemaal niet. Ik deed namelijk nooit één seconde niks…
Ik keek naar mezelf en mijn “gezonde leven” met veel gezonde voeding en heel veel sporten en dacht, als ik echt gezond wil worden, moet ik met mezelf aan de bak.
Dan moet ik in mezelf graven naar wat er diep, diep verstopt zit. Vanaf dat moment besloot ik, ik ga niets meer uit de weg, hoe confronterend, pijnlijk of verdrietig het ook is.
En zo geschiedde.
Ik begon met praten met mijn oom, de broer van mijn vader. Wie was mijn vader? Lijk ik op hem? Ik heb wel 1000 vragen afgevuurd denk ik.
Daarna ben ik twee opstellingsdagen gaan doen. Eén moederlijn opstelling en één vaderlijn opstelling. My oh my, dat was inzichtgevend! Heftig, maar zo inzichtgevend! En wat een prachtig werk! Ik wist direct, hier wil ik ook mijn werk van maken!
Nog veel meer opstellingsdagen en werk volgden. Ik volgde een opleiding systemisch werk in de natuur, deed ademwerk, koude training, nog meer opstellingen, sessies bij een psychologe/opsteller, sessies bij een trauma therapeute, een vrouwencirkel training, ik assisteerde bij een retraite, deed een anger release workshop, bouwde een sjamanendrum, volgde een massage opleiding, deed een Reiki 1 inwijding en volgde een opleiding familie opstellingen.
En ik nam een heel rigoureus besluit, ik wilde mijn naam terug!
Dat was uiteindelijk een lange weg. Het heeft een jaar geduurd en 1000 euro gekost, maar ik heet nu weer zoals ik werd geboren. Ester Truijens. Nouja, Ester Wiemer-Truijens, want gelukkig getrouwd met Elco Wiemer.
Zoveel in iets meer dan een jaar tijd. En inzicht na inzicht volgde. Het hield niet meer op! Hoe meer ik me weer kon concentreren, hoe meer boeken ik ook nog las. (Hier vind je mijn aanrader boekenlijst) Ik kwam achter zoveel waar ik het bestaan niet van wist. Wat was het bijzonder om zoveel te leren!
En passent werd onze relatie flink opgeschud door dit alles en heeft ook manlief diverse opstellingen, therapie en sessies gedaan.
Uiteindelijk met als resultaat dat wij nu samen bijna elke avond op onze medidatie kussentjes zitten om samen te mediteren, activaties te doen, inzicht te delen en… het allerbelangrijkste, elkaar de ruimte geven om te delen hoe we er bij zitten. Dit is echt relatie reddend geweest. Zo bijzonder. (En echt helemaaaaal niet altijd leuk!)
Het was mooi, het was heftig, het was gelukzalig, het was intens verdrietig en alles, werkelijk alles daartussenin.
Heel lang had ik geen idee wat ik wilde gaan doen met of na dit alles. Het opstellingswerk had me wel direct zo enorm gegrepen, ik voelde dat ik daar in elk geval mee aan het werk mocht gaan.
Omdat ik het zelf altijd heel vervelend vond dat ik voor elk ding waar ik tegenaan liep een andere therapeut, coach of psycholoog moest bezoeken, wist ik al snel: Ik wil een hele toolbox met dingen die ik in kan zetten!
Zodat ik een stuk mee kan lopen op jouw pad en je precies kan aanbieden waar jij op dat moment baat bij hebt. En je dus niet steeds weer opnieuw je hele verhaal hoeft neer te leggen bij iemand anders.
Daarnaast ben ik enorm verliefd geworden op het werken in cirkels. Een cirkel waar vrouwen samenkomen is zo magisch, ongelooflijk. Ik ga helemaal glimmen als ik het erover heb.
Ik ben trots dat ik mag doen wat ik het liefste doe; inspireren en verbinden. Daar word ik blij en warm van!
In het cirkelwerk dat ik nu doe, heb ik de vrouwencirkel gecombineerd met het systemisch werk (opstellingswerk) en daaruit zijn inmiddels verschillende prachtige cirkels ontstaan.
